ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ Η ΓΡΑΦΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ‘’ΠΑΤΕΡΕΣ’’;
Οι αιρετικοί, προκειμένου να μάς αποδείξουν, ότι κακώς αποκαλούμε τούς ιερείς μας ‘’πατέρες’’ επικαλούνται τα λόγια τού Χριστού εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο που έχουν ως εξής: «υμείς δε μη κληθήτε ραββί· είς γαρ υμών εστίν ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί εστε. Και πατέρα μη καλέσητε υμών επί τής γης· είς γαρ εστίν ο πατήρ υμών, ο εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 23:8-9) δηλαδή «Αλλά εσείς να μην δεχθείτε την προσφώνηση ‘διδάσκαλε’. Διότι ένας είναι ο διδάσκαλός σας, ο Χριστός. Όλοι δε εσείς είστε αδελφοί. Και πατέρα σας να μην ονομάσετε στη γη. Διότι ένας είναι ο πατέρας σας, αυτός που είναι στους ουρανούς».
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ
Εφόσον ο Χριστός απαγορεύει να αποκαλούμε τους ανθρώπους ‘διδασκάλους’, γιατί τότε ΑΥΤΟΣ αλλά και Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ έθεσαν διδασκάλους μέσα στην Εκκλησία όπως αναφέρουν τα χωρία Α΄ Κορ. 12:28-29 και Εφεσ. 4:11; Γιατί ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος αποκαλούσε συχνά τον εαυτό του ‘διδάσκαλο εθνών’; (Α΄ Τιμ. 2:7, Β΄ Τιμ. 1:11) Γιατί επίσης απαγορεύει εις την γυναίκα να διδάσκει (εις τις εκκλησιαστικές συνάξεις) πράγμα που αφήνει να εννοηθεί, ότι οι διδάσκαλοι πρέπει να προέρχονται από τούς άνδρες; (Α΄ Τιμ. 2:12) Γιατί εμμέσως αποκαλεί τον Τιμόθεο ‘διδάσκαλο’ εφόσον τον προτρέπει «Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε» (Α΄ Τιμ. 4:11) και «ταύτα δίδασκε»; (Α΄ Τιμ. 6:3) Γιατί επίσης ο Απόστολος κάνει λόγο για πρεσβυτέρους διδασκάλους όταν λέγει: «πρεσβυτέρους...κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία»; (Α΄ Τιμ. 5:17).
Εφόσον ο Χριστός απαγορεύει να αποκαλούμε τους ανθρώπους ‘πατέρες’, γιατί τότε Ο ΙΔΙΟΣ απεκάλεσε τον Αβραάμ ‘πατέρα’ (Ιωάν. 8:56), όπως το ίδιο έκανε και ο Παύλος (Ρωμ. 4:1, 11-12, Πράξ. 22:1) και ο Πέτρος (Πράξ. 3:22) αλλά και ο Ιάκωβος εις την επιστολή του; (2:21) Γιατί ο Στέφανος στην απολογία του πριν τον λιθοβολίσουν προσφωνεί τους κατήγορούς του ‘πατέρες’ (Πράξ. 7:2) όπως επίσης το ίδιο αποκαλεί και τους κατά σάρκα προγόνους του (Πράξ. 7:11-12, 15, 19) όπως επίσης το ίδιο κάνει και ο Παύλος; (Πράξ. 13:17, Α΄ Κορ. 10:1) Γιατί επίσης ο Χριστός, εις την παραβολή τού πλουσίου και τού Λαζάρου βάζει τον πλούσιο να αποκαλέσει τον Αβραάμ ‘πατέρα’; (Λουκ. 16:24).
Γιατί επίσης ο Απόστολος Ιωάννης εις την Α΄ Επιστολή του αποκαλεί τους παραλήπτες της Επιστολής του ‘πατέρες’; (Α΄ Ιωάν. 2:13-14).
Πώς από την μία μεριά μας λέγει η Γραφή, ότι υπάρχει ‘ένας Κύριος’, ‘ένας Θεός’, ‘ένας Πατήρ’, ‘ένας Ποιμήν’, ‘ένας Διδάσκαλος’ και από την άλλη να κάνει λόγο για πολλούς ‘κυρίους’, ‘θεούς’, ‘πατέρες’, ‘ποιμένες’, ‘διδασκάλους’;
Η ΟΡΘΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΣ
Κατ’ εμάς τούς Ορθοδόξους, η ορθή εξήγηση είναι, ότι τα εδάφια που αναφέρουν ‘έναν Κύριο’, ‘έναν Θεό’, ‘ένα Πατέρα’, ‘έναν Ποιμένα’, ‘έναν Διδάσκαλο’, η έννοια είναι απόλυτος, ενώ τα εδάφια που αναφέρουν για πολλούς ‘κυρίους’, ‘θεούς’, ‘πατέρες’, ‘ποιμένες’, ‘διδασκάλους’ η έννοια είναι σχετική. Με απόλυτη δηλαδή έννοια π.χ. υπάρχει ‘ένας’ μόνον Κύριος (Α΄ Κορ. 8:6) και διδάσκαλος (Ματθ. 23:8), ο Ιησούς Χριστός. Αλλά με σχετική έννοια υπάρχουν πολλοί κύριοι (Α΄ Κορ. 8:5) όπως ο Αβραάμ (Γεν. 18:12 – Α΄ Πέτρ. 3:6,) και πολλοί διδάσκαλοι στην Εκκλησία (Α΄ Κορ. 12:28-29, Εφεσ. 4:11) όπως ο Παύλος (Α΄ Τιμ. 2:7, Β΄ Τιμ. 1:11).
Όπως ο Απόστολος Παύλος αισθανόταν πνευματικός πατέρας πολλών πιστών, διότι τούς αναγέννησε δια τού Ευαγγελίου (Α΄ Κορ. 4:15), γι’ αυτό και θεωρεί την σχέση του με τον Τιμόθεο ως σχέση ‘πατρός προς τέκνο’ (Φιλιπ. 2:22, Α΄ Τιμ. 1:2,18, Β΄ Τιμ. 1:2, 2:1), όπως ο Απόστολος Πέτρος αισθανόταν πνευματικός πατέρας τού Μάρκου και τον αποκαλεί ‘υιό μου’ (Α΄ Πέτρ. 5:13), όπως ο Απόστολος Ιωάννης θεωρεί τον εαυτό του πνευματικό πατέρα τών πιστών γι’ αυτό και τούς αποκαλεί ‘τέκνα μου’ (Α΄ Ιωάν. 2:1, 12, 28, 3:7, 18, 4:4, 5:21, Γ΄ Ιωάν. στίχ.4), έτσι κι εμείς, με αυτή δηλαδή την σχετική έννοια, θεωρούμε τούς ιερείς ως αυτούς που χρησιμοποιεί ο Θεός για να μάς αναγεννήσει πνευματικώς, και γι’ αυτό τον λόγο τούς αποκαλούμε ‘πατέρες’.
Πηγή: www.oodegr.com